#مسلمان_تی_وی #داستان #جنگ_صفین
در این کلیپ به داستان کامل جنگ صفین/نبرد حضرت علی (ع) با معاویه در جنگ صفین مسلمان تی وی پرداختیم
بهترین ویدیوهای مسلمان تی وی در لینک زیر

   • بهترین ویدئوهای یوتیوب  

#اسلام #شیعه #سنی #اهل_سنت #معاویه #جنگ #امام_علی #تاریخ_اسلام #مذهبی

جنگ صِفّین نبرد میان امام علی(ع) و معاویه بود که در صفر سال ۳۷ هجری در منطقه‌ای به نام صفین رخ داد. در میانه جنگ، سپاه معاویه که در آستانه شکست بودند، قرآن بر نیزه کردند و به همین دلیل برخی از سپاهیان امام علی (ع) از ادامه جنگ خودداری کردن. سرانجام، داورانی برای حَکَمیَت میان دو طرف تعیین شد و جنگ بدون نتیجه پایان گرفت. از افراد مشهوری که در این جنگ شهید شدن میشه به عَمّار و خُزَیمه اشاره کرد

هنگامی که امام علی(ع) به خلافت رسید، معاویه حاکم شام بود. سال‌ها قبل از آن (در سال ۱۸ قمری)، خلیفه دوم معاویه را امیر دمشق کرده بودو در زمان خلیفه سوم، معاویه حاکم منطقه شام شده بود. امیرالمؤمنین تصمیم گرفت عبدالله بن عباس را حاکم ‏شام کند؛ برای همین نامه‏‌ای به معاویه نوشت و در آن نامه، از او خواست تا همراه اَشراف شام به مدینه بیاید و با حضرت بیعت کند؛ اما معاویه نه تنها از بیعت سر پیچی کرد، بلکه خون‌خواهی از عثمان را پیش کشید که تو ویدیوی جنگ جمل دربارش صحبت کردم

امیرالمؤمنین (ع) در نامه گفته بود مردم بدون مشورت او عثمان را کشتند، ولی اکنون از روی مشورت و اجتماع، او را به خلافت انتخاب کرده‌اند. در یکی از نامه‌های امام علی(ع) خطاب به معاویه؛ حضرت فرمودن:

"بیعت من یک بیعت عمومی است و شامل همه مسلمانان می‌شود

جالبه اینه که معاویه هرگز پاسخی به این نامه نداد.

بعد از پایان جنگ جمل، امام(ع) در کوفه مستقر شد و تلاش کرد معاویه را به اطاعت قانع کند.[۷] بعد از آنکه امام (ع) مطمئن شد معاویه قصد بیعت و اطاعت ندارد و بزرگان کوفه مدافع حضرت در جنگ با شام‌اند، در خطبه‏‌ای عمومی، مردم را به جهاد فرا خواند

امام(ع) به ابن عباس نامه نوشت تا مردم بصره را نیز به همراهی دعوت کند که بسیاری از مردم بصره پس از دعوت امام(ع)، همراه ابن عباس به کوفه آمدند. همچنین نامه‌ای به مِخنَف بن سُلَیم حاکم اصفهان نوشت تا او نیز به سپاه امام ملحق گردد

عمرو بن عاص که در فلسطین بود؛ به دستور معاویه برای استفاده از مشورت‌‏هایش و با وعده حکومت مصر، به شام آمد و به معاویه ملحق شد عبیدالله بن عمر، ذو الکلاع، عبدالرحمن بن خالد بن ولید، مروان بن الحکم، و ضحاک بن قیس از دیگر یاران معاویه در این جنگ بودن

سرانجام سپاه امام(ع) در مرز روم، در شمال عراق و سوریه امروزی با سپاه شام برخورد کرد. امام(ع) مالک اشتر را به‌سوی آنها فرستاد و به او تأکید کرد که به هر روی نباید آغازگر جنگ باشد. با آمدن مالک، سپاه شام درگیری را آغاز کرده و دو طرف به نبرد با یکدیگر پرداختند. پس از آن، سپاه شام عقب‌نشینی کرد.

بعد از نبردهای پراکنده، وقتی محرم فرا رسید، قرار شد جنگ متوقف شود. اما مذاکرات میان نمایندگان امام(ع) با معاویه ادامه داشت و معاویه شرط اصلی خود را کشتن افرادی چون عمار، عدی بن حاتم، مالک و کسانی که به نظر او در قتل عثمان دست داشتند، قرار داده بود.

روز اول ماه صفر جنگ شدیدی بین دو سپاه رخ داد، هر روز یکی از فرماندهان امام علی(ع) رهبری خط مقدم را عهده‌دار بود. روز نخست مالک اشتر، روز دوم هاشم بن عتبه، روز سوم عمار یاسر، روز چهارم محمد حنفیه و روز پنجم عبدالله بن عباس، فرماندهی را عهده‏‌دار بودند

لشکر معاویه بین لشکر امام علی(ع) و رود فرات قرار گرفتند و اجازه ندادند یاران آن حضرت آب بردارند. امام (ع)، مسیّب بن ربیع ریاحی و صعصعة بن صوحان را به‌سوی معاویه فرستاد و فرمود:

«نزد معاویه بروید و بگویید یاران تو بین ما و آب فاصله انداخته و آب را از ما دریغ می‌دارند.

در گفتگوی بین معاویه و پیک امام علی (ع)، معاویه خشمگین شد و گفت: «علی را از این آب بهره‌ای نیست. خدا معاویه و پدرش را از حوض کوثر آب ندهد، اگر بگذارم علی یا اصحابش از آب فرات بنوشد. مگر اینکه با زور شمشیر غالب شود».

سرانجام لشکریان امیرالمؤمنین بر لشکریان معاویه هجوم بردند و فرات را به تصرف درآوردند. آنگاه علی (ع) دستور داد آب برای همه آزاد باشد و هیچ‌کس مانع اهل شام نشود؛ بنابراین از هر دو طرف، افراد می‌آمدند و آب برمی‌داشتند

لیلة الهریر شب سختی در جنگ صفین بود. لشکر امام علی(ع) و معاویه در آن شب به جنگ پرداختند و عدۀ بسیاری از دو طرف کشته شدند.

سپاهیان معاویه در پی حملات مالک اشتر، شکست را بسیار نزدیک می‌‏دیدند. معاویه برای راه چاره، دست به دامن عمرو عاص شد. به پیشنهاد عمرو و دستور معاویه، شامیان قرآن‌‏ها را بر نیزه کردند

مردم در برابر علی برخاستند و گفتند: «به دعوتی که آنان از تو کرده‌اند پاسخ گوی که به‌راستی ما نابود شده‌ایم.»

با حیله‌ای که عمرو عاص ترتیب داد و قرآن‌ها به سر نیزه‌ها رفت، در میان سپاه امام علی(ع) دودستگی پدید آمد، که دشمن حکمیت قرآن را پذیرفته است و ما حق جنگ با آنان را نداریم. امام(ع) به‌شدت در برابر این سخن ایستاد و اعلام کرد این کار، جز فریب چیزی نیست؛ ولی امیرالمؤمنین (ع) بالاجبار ضمن نامه‏‌ای به معاویه با قید اینکه ما می‌دانیم تو اهل قرآن نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفت.



دو حَکَم، پیش خودشان تصمیم گرفتند که عمرو عاص، معاویه را و ابوموسی، علی (ع) را عزل کند و انتخاب خلیفه را به شورا واگذار کنند. ابوموسی، علی (ع) را عزل کرد؛ ولی وقتی نوبت به عمرو بن عاص رسید، او به‌جای عزل معاویه، عزل علی(ع) به دست ابوموسی را تأیید و معاویه را به خلافت منصوب کرد.

بواسطه ماجرای حکمیت، دو سپاه از هم کناره گرفتند و معاویه توانست از مخمصه شکست رهایی یابد.