Welkom bij de 46e aflevering van de podcast De Verliescirkel. Vandaag kun je luisteren naar het eerste deel van het interview met Christiaan Rhodius.

Christiaan is arts palliatieve geneeskunde. Hij is werkzaam in Hospice Bardo in Hoofddorp en begeleidt artsen in opleiding. Op dit moment doet hij dat online vanuit Noorwegen waar Christiaan tijdelijk woont met zijn gezin. Riet ontmoette hem toen hij een aantal dagen in Nederland was.

Hun contact ontstond ruim twee jaar geleden toen Christiaan Riet attendeerde op zijn boek ‘Omdat we leven. Met zicht op het einde’ dat verscheen ter gelegenheid van het 20jarig bestaan van Hospice Bardo. In de bundel staan blogs van Christiaan over zijn ervaringen als arts in het hospice en het ziekenhuis. Elke blog is voorzien van een reactie, geschreven door professionals, vrijwilligers en nabestaanden.

In 2022 verscheen de driedelige podcastserie ‘Aangekondigd Einde’ waarin Silvia Bromet met Christiaan meeloopt bij de dagelijkse praktijk in Bardo. Aanvankelijk schoorvoetend maar gaandeweg steeds meer betrokken bij de bijzondere wijze waarop het laatste stukje van het leven geleefd wordt.

Christiaan vergelijkt de palliatieve zorg wel eens met bloemschikken waarbij je uit steeds minder bloemen kunt kiezen en in die beperkte keuze toch een mooi boeketje gaat maken. In die zin vraagt dit werk ook om creativiteit en outofthe box denken.

Wat niet besproken wordt, is vaak het belangrijkste zegt Christiaan in een van zijn artikelen. Daar moet je zijn. Vaak zie je dan hoe de hechtingsbewegingen zich ook aan het sterfbed manifesteren. Hoe kun je vasthouden teneinde los te kunnen laten? Daar ging Riet’s hart sneller van kloppen en maakte haar nieuwsgierig naar wat Christiaan ons te vertellen en te leren heeft over wat hij de palliatieve paradox noemt.

Geniet van deze aflevering, liefs Hanneke Fiddelaers

Wil je meer weten over onze opleidingen, ons werk bij Expertisecentrum Omgaan met Verlies of heb je vragen? Neem dan een kijkje op onze website of stuur ons gerust een email.



De foto is gemaakt door Elisabeth Ismail.