Andrzej Bogucki (ur. 11 listopada 1904 w Warszawie, zm. 29 lipca 1978 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy, śpiewak operetkowy, piosenkarz.
Był uczniem Gimnazjum Reja w Warszawie. Ukończył Szkołę Podchorążych w Grudziądzu. Był zawodowym oficerem kawalerii (z woli swojego ojca), służył w 7 Pułku Ułanów w Mińsku Mazowieckim. Jednakże z powodów zdrowotnych zakończył służbę w 1929 roku. Od tego czasu poświęcił się aktorstwu.
Okres okupacji spędził we Lwowie i w Warszawie. Pomagał ukrywającym się uciekinierom z getta, m.in. kompozytorowi Władysławowi Szpilmanowi i fotografowi Benedyktowi Jerzemu Dorysowi.
Związany z Warszawą, choć był też aktorem teatrów innych miast. Od roku 1947 do końca życia mieszkał w stolicy. Mieszkał na osiedlu Mariensztat. Pracował do swych ostatnich dni.
Pochodził z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach aktorskich Rapackich i Leszczyńskich. Jego ojciec, Stanisław Bogucki był barytonem Opery Warszawskiej. Zarówno ze sceną, jak i z filmem związany był od dzieciństwa. Jego matką była Róża Rapacka, córka Wincentego Rapackiego.