بخش نخست:
پدیده‌ای که در غرب امروزه با عنوان ووکیسم یا ووک‌گرایی شناخته می‌شود، چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟ چرا برخی آن را با عنوان فنی‌تر و تحلیلی‌تر «مارکسیسم فرهنگی» می‌شناسند؟ چرا برخی آن را «مارکسیسم نوین پست‌مدرنیستی» می‌نامند؟

آیا آموزه‌های ووکیسم مجموعه‌ای از باورهای علمی (در علوم انسانی) است یا بیشتر به گونه‌ای هویت دینی شباهت دارد؟ آیا ووکیسم می‌رود که به دین رسمی غرب تبدیل شود، چنانکه مسیحیت سرانجام دین رسمی امپراتوری روم شد؟ تفاوت‌های این دین نوین ووک با دین‌های سنتی در چیست؟ نهادها یا همان کلیساهای دین نوین ووک چه هستند؟ اصطلاح کتدرال (حوزه علمیه) که کورتیس یاروین ساخته است و برای اشاره به دانشگاه‌ها و رسانه‌هایی که پایگاه ووکیسم هستند، به چه معناست؟

چند نمونه از شباهت‌های دین نوین ووک با مسیحیت سنتی و دیگر دین‌های ابراهیمی:

۱ باور به گناه نخستین و جمعی: بنا به باورهای مسیحی، همه انسان‌ها گناهکار زاده می‌شوند و گناه نخستین را از آدم و حوا که از فرمان خدا سرپیچی کردند و میوه ممنوعه را خوردند، به ارث می‌برند.

در دین نوین ووک، همه سفیدپوستان گناه نژادپرستی را به صورت جمعی به ارث برده‌اند، حتی اگر در عمل هیچ تبعیضی علیه هیچ رنگین‌پوستی قائل نشوند. به همین روال، همه مردان گناه زن‌ستیزی را به ارث برده‌اند، همه دگرجنسگرایان گناه همجنسگراستیزی را، همه سیس‌جندرها گناه تراجنسگراستیزی را، و همه کسانی که معلولیت ندارند، گناه معلول‌ستیزی را به صورت جمعی به ارث برده‌اند.

۲ این گناه نخستین و جمعی تنها با ایمان به مسیح پاک می‌شود، چون مسیح بر سر چلیپا (صلیب) زجر کشید و کشته شد و همه گناهان بشر را شست و آمرزاند.

در دین نوین ووک نیز گناهان جمعی تنها بدینسان آمرزیده و پاک می‌شوند که گناهکاران (سفیدپوستان، مردان، دگرجنسگرایان…) به گناهکاری جمعی خود اعتراف کنند و دین نوین ووک را بپذیرند.

۳ صرف زجر کشیدن در راه اهداف متعالی فضیلت می‌آورد. مسیحیان قرون وسطا برای دستیابی به فضیلت، به خود زجر و گرسنگی می‌دادند و با تازیانه‌ای که تیغ و خرده شیشه به آن بسته بودند، بر پشت خود می‌کوبیدند. این رنج و زجر کشیدن به صرف خود رنج کشیدن، نه به دلیل کار و تولید، انسان را فضیلت‌مند می‌سازد.

بسیاری از سیاست‌های محیط‌زیستی ووک هیچ کمک محسوسی به زیست‌بوم (محیط‌زیست) نمی‌رساند. تنها باورمندان به دین نوین ووک و همچنین بی‌باوران (کافران) را به رنج و زحمت می‌اندازد.

یک تفاوت بنیادی بین دین نوین ووک و دین‌های سنتی ابراهیمی:

۱ دین‌های ابراهیمی معمولا یک پیامبر یا بنیانگذار داشتند که همه پیروان و نظریه‌پردازان و مومنان پس از آنان، به آنان استناد می‌کردند و می‌کوشیدند با تفسیر سخنان و رفتار آن بنیانگذار، نظر خود را به کرسی بنشانند. اما دین نوین ووک بنیانگذار مشخصی ندارد و دستکم تاکنون همواره و پیوسته در حال فرگشت بوده است.
پادکستی درباره موضوعات علمی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، برای آنانکه می‌خواهند صداهایی متفاوت بشنوند