Fragment przedstawienia “ Przedszkole”.
Piosenka “ Dzieci musza być grzeczne”

Słowa : Zenon Laskowik
Muzyka: Hubert Szymczyński
Wykonanie: Zenon Laskowik, A. Gołębiowski, chórek Tadeusz Osipowicz Kabaret Tey®
Mastering: Blue Room Productions
Prawo do fonogramu Tadeusz Osipowicz ZPAV
ZAIKS: 61795
***
„Przedszkole”

Program zainaugurowano 1 czerwca 1982 roku przy ulicy Woźnej – w siedzibie TEYATRu®. O sprzedaż biletów nie trzeba było się w najmniejszym stopniu martwić. Widownia nie zawiodła. Zestresowana realiami, szukająca pocieszenia i rozrywki, dopisała tłumnie wykupując wszystkie, kosztujące niebagatelne 350 złotych bilety w kasie.
Z powodu boleśnie odmienionych realiów stanu wojennego, coś jednak musiało się zmienić. Nie można już było tak po prostu udawać, że nic się nie stało i śmiać się z codzienności. Ona naprawdę przestała być śmieszna. Bardzo odmienione były także nastroje artystów. TEYowcy®, choć zwykle zdystansowani i biorący problemy z uśmiechem „na klatę”, radzili sobie z bolączkami, przyprawiając im rogi i robiąc z nich dowcip, tym razem sami byli o wiele poważniejsi. Coś pękło w narodzie i pękło w nich. Zestresowany Zenek nie mógł jeść, schudł piętnaście kilogramów. Pozostali kabareciarze również doskonale rozumieli powagę sytuacji. Każdy przeżywał ją po swojemu i na swój sposób próbował sobie z nią radzić. Oddanie się pracy było w tym wszystkim nawet pozytywne, ich myśli pochłonęły przygotowania, próby i obmyślanie koncepcji. Nowej koncepcji.
Narodził się TEYATR®. Zmiana była duża i poważna. Obejmowała stylistykę programu, jego charakter, a nawet nazwę. Widziany przez tak liczną dotąd widownię szyld „Kabaret TEY®” nad drzwiami przy Woźnej, zastąpił zupełnie nowy – „TEYATR®”.

Zaczęły się próby. Trwały do późnej nocy, wymagały więc zgody władz na poruszanie się poza domem po godzinie 22:00. Zenek po próbach wracał zawsze wspólnie z Tadkiem Osipowiczem, obaj mieszkali na Osiedlu Bajkowym. Regularnie zatrzymywano ich po drodze przynajmniej raz, sprawdzając dokumenty i pozwolenia.
„Przedszkole” nie było już tak lekkie w odbiorze, a i zabawne było w inny, niż dotychczas sposób. Choć na scenę wyszli ci sami artyści, którzy wcześniej do łez rozbawiali liczną publiczność, ich żarty stały się poważniejsze. Oprócz oczywiście żołnierskich żartów Olka Gołębiowskiego.. Autorem scenariusza do tryptyku był w całości Zenek, a w tym czasie przeszedł on dość poważną odmianę ducha i świadomości.
Myśl przewodnia programu była prosta. Jest nowe przedszkole, ale nie ma dzieci. Kuratora, który zaprosił propagandową Telewizję Polską na otwarcie przedszkola bez dzieci, ratuje z opresji wojsko i Milicja Obywatelska, która doprowadza jedno głodne, zabiedzone dziecko – rola Bohdana Smolenia. Edukacja dziecka odbywała się w przedszkolu , przerobionym z dużej przedwojennej willi . Show uświetnia przedstawiciel pomocy zagranicznej – Peter Dopita i piosenka „Paczki, paczki, polaczki”, będąca powodem poważnych dyskusji między Wojciechem Młynarskim, a Zenkiem na temat jej bardzo odważnego, napisanego przez Laskowika tekstu. W roli górnika występuje Tadeusz Osipowicz, który pojawiał się nagle spod sceny „nie orientując się czy nadal jest w kraju czy może już przekopał się w tym stanie wojennym na druga stronę”, śpiewał – „Ojczyzno leczona przez teledocentów i teleprofesorów – bądź uzdrowiona…”
W pierwszym programie udział wziął Zenek Laskowik, Bodzio Smoleń, Olek Gołębiowski, Tadeusz Osipowicz, Jola Zdanowicz, Peter Dopita, Wojtek Michalski i Jerzy Banaś. Choć muzykę – bez zmian – skomponował Hubert Szymczyński, to zagrał ją już Szymon Rogalski – nowy kierownik muzyczny – zdolny muzyk po Państwowej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Scenografię stworzył Marek Sobociński.
Zrobiło się poważniej, inaczej i zaskakująco, widownia wciąż dopisywała. „Przedszkole” zagrano trzysta razy, w tym dwa spektakle na gościnnych występach poza Poznaniem.

( Fragment książki “Kabaret Tey® – Z tyłu sceny”).