Part 4: Ik was een junk

“Niet alleen de verkoop explodeerde, ook mijn gebruik nam heel zwaar toe.”
Ik kwam in contact met cocaïne en weet niet waarom het mij ervoor niet triggerde en toen wel. Ik was snel verkocht aan het goedje en begon het onmiddellijk te verkopen. Dat is geëxplodeerd in een lucratieve business. En ook mijn gebruik explodeerde. Ik ging van gelegenheidsgebruiker naar dagelijks enorm gebruik. Ik lag nachten wakker, gebruikte in mijn bed waar mijn broer in dezelfde kamer lag. Als ik eraan terugdenk, het is waanzinnig. Hoe je daarin getrokken wordt en het niet beseft dat je dat aan het doen bent. Ik stond op, ik kon niet functioneren. Ik moest gebruiken. Thuis was er ook drugs te vinden. Ik werd eens wakker met coke in mijn kous. Terwijl mijn moeder mij wakker maakte, kwam de coke uit mijn kous en lag mijn bed vol drugs. Ze saste de XTCpillen die ze vond, door in het toilet. Mijn moeder heeft toen haar grens aangegeven. En ook mijn vader had de grens al gesteld.

“Mijn moeder had me aangegeven. Ik was vel over been, mijn neus één grote korst.”

Ik leefde 3 weken in een geleende auto van vrienden, in een BMW break omdat ik in de koffer kon slapen. Ik had bakken geld van de drugs maar mocht thuis niet binnen. Ik werd paranoia en had altijd een mes in mijn auto. ’s Ochtends werd ik wakker in die auto, en deed gewoon verder met mijn ding. Op een dag kreeg ik telefoon van de Gentse politie. Ik werd de volgende dag om 9u op het bureau verwacht voor een ondervraging. Ik stelde alles veilig, drugs, gsm’s,… Wat bleek. Ze hadden om 8u een huiszoeking uitgevoerd want mijn moeder had mij aangegeven. Ik woog toen nog 57kg, mijn neus was één grote korst, ik was vel over been. Ik keek elke dag in de spiegel en geloofde dat ik er goed uitzag. Gek hoe je lichaam toelaat zó ver te gaan. De huisarts had al een paar keer aangegeven tegen mijn moeder dat er iets moest gebeuren. Die zei: “je zou hem wel eens kunnen kwijt zijn, als hij nu niet wordt opgenomen.”

“Ik twijfelde enorm als moeder, maar het was de beste beslissing.”

Rita (mama Kwinten): “Op een bepaald moment, leerde ik mijn grenzen stellen. Ik zei tegen Kwinten dat wanneer ik nog 1 iets zou merken qua druggebruik of vreemd gedrag, dat ik hem zou aangeven bij de politie. Ik kon niet meer verder en wou dat niet toelaten. Dat is op een bepaald moment ook gebeurd. Ik had op zijn kamer bepaalde zaken gevonden die niet ok waren. Op dat moment heb ik enorm getwijfeld. Ik ga mijn zoon kwijt zijn, hij gaat me dat kwalijk nemen. Ik heb mijn buikgevoel gevolgd en ben naar de politie gestapt. Ze vonden dat heel raar dat ik mijn eigen zoon kwam aangeven. Maar in mijn ogen was dat de enige redding. Kwinten woog maar 50 kilo. Dat was echt niet ok. En ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Kwinten is dan opgenomen geweest. Hij was heel erg kwaad, maar besefte achteraf dat dat de beste beslissing was.