Part 5: Mijn mama had schrik voor haar eigen zoon

“Ik begon met borden en tassen naar mijn broer te gooien. Mijn moeder verstopte zich uit schrik voor haar eigen zoon.”
Het was nieuwjaarsavond. De politie zei dat het zou voorkomen, dat ik gecolloceerd zou worden. Een politieagent zei: “geniet er nog maar één keer van, het zal één van uw laatste avonden zijn.” Ik besliste om de drugshandel te downsizen en enkel nog grote hoeveelheden te doen. Eigenlijk pure distributie. Nog één keer en dan zou ik stoppen. Ik gebruikte toen grote hoeveelheden om nog in extase te kunnen komen. 2 januari kwam ik thuis om 20u thuis van het uitgaan. Mijn broer maakte me wakker, ik was in slaap gevallen in de zetel. Ik was kwaad en begonnen borden en tassen naar zijn hoofd te gooien. Mijn moeder was zo bang dat ze vluchtte naar de garage en zich verstopte achter de wasmachine. Ze belde de politie. Ze had zo schrik dat haar eigen zoon haar iets zou aandoen. Ik kan het mij nog steeds niet voorstellen, dat ik haar iets zou aandoen. Maar mijn moeder had wel dat beeld van mij. Ik ben dat allemaal pas achteraf te weten gekomen. Het doet iets met mij.

“Liever een zoon die opgenomen wordt, dan geen zoon meer.”

Rita (mama Kwinten): “het was verschrikkelijk. Ik denk dat hij pas toen besefte dat hij een probleem had. Vanaf dat moment, had hij een hulpvraag. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Voor ons is dat een redding geweest. Liever een zoon die opgenomen wordt, dan dat ik geen zoon meer heb. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik dat niet had gedaan, Kwinten hier misschien niet meer was geweest. Het was schrijnend en erg. Ik wens iedereen sterkte om grenzen te stellen en te doen wat je denkt te moeten doen.”

Het is gek dat je iets hebt in je leven, dat je maakt tot iets dat je niet wil zijn. Het kan je zodanig triggeren om dingen te doen, die je niet onder controle hebt. Ik was 19 jaar toen 3 beren van politieagenten me meenamen.