One can protect oneself from all kinds of Spiritual and Material dangers by hearing and chanting this stotra mentioned in Brahmanda purana. The phalashruthi of this stotram mentions that one can get rid of all kinds of fear by reciting this prayer which was originally chanted by the great devotee Prahlada Maharaja. The lyrics are given below for your convenience.
Hare Krishna.
Sri Narasimha Kavacha Stotram
narasimhakavacaṁ vakṣye
prahlādenoditaṁ purā
sarvarakṣākaraṁ puṇyaṁ
sarvopadravanāśanam
sarvasampatkaraṁ caiva
svargamokṣapradāyakam
dhyātvā nṛsiṁhaṁ deveśaṁ
hemasiṁhāsanasthitam
vivṛtāsyaṁ trinayanaṁ
śaradindusamaprabham
lakṣmyāliṅgitavāmāṅgam
vibhūtibhir upāśritam
caturbhujaṁ komalāṅgaṁ
svarṇakuṇḍalaśobhitam
śriyāsuśobhitoraskaṁ
ratnakeyūramudritam
taptakāncanasankāśaṁ
pītanirmalavāsasam
indrādisuramauliṣṭha
sphuran māṇikyadīptibhiḥ
virājitapadadvandvaṁ
śaṅkhacakrādihetibhiḥ
garutmatā chavinayāt
stūyamānam mudānvitam
svahṛtkamalasaṁvāsaṁ
kṛtvā tu kavacaṁ pathet
nṛsiṁho me śirah pātu
lokaraksātmasambhavah
sarvago ’pi stambhavāsaḥ
phālaṁ me rakṣatu dhvanim
nṛsiṁho me dṛśau pātu
somasūryāgnilocanaḥ
smṛtiṁ me pātu nṛhariḥ
munivaryastutipriyaḥ
nāsāṁ me siṁhanāśas tu
mukhaṁ lakṣmīmukhapriyaḥ
sarvavidyādhipaḥ pātu
nṛsiṁho rasanām mama
vaktraṁ pātv induvadanaḥ
sadā prahlādavanditaḥ
nṛsiṁhah pātu me kaṇṭhaṁ
skandhau bhūbharaṇāntakṛt
divyāstraśobhitabhujo
nṛsiṁhaḥ pātu me bhujau
karau me devavarado
nṛsiṁhaḥ pātu sarvataḥ
hṛdayaṁ yogisādhyaś ca
nivāsaṁ pātu me hariḥ
madhyaṁ pātu hiraṇyāksa
vakṣaḥkukṣividāraṇaḥ
nābhiṁ me pātu nṛhariḥ
svanābhibrahmasaṁstutaḥ
brahmāṇḍakoṭayaḥ kaṭyāṁ
yasyāsau pātu me kaṭim
guhyaṁ me pātu guhyānāṁ
mantrāṇām guhyarūpadhṛk
ūrū manobhavaḥ pātu
jānunī nararūpadhṛk
jaṅghe pātu dharābhāra
hartā yo ’sau nṛkeśarī
surarājyapradaḥ pātu
pādau me nṛharīśvaraḥ
sahasraśīrṣāpuruṣaḥ
pātu me sarvaśas tanum
mahograḥ pūrvataḥ pātu
mahāvīrāgrajo ’gnitaḥ
mahāviṣṇuḥ dakṣiṇe tu
mahājvālas tu nairṛtau
paścime pātu sarveśo
diśi me sarvatomukhaḥ
nṛsiṁhaḥ pātu vāyavyāṁ
saumyāṁ bheeṣaṇavigrahaḥ
īśānyāṁ pātu bhadro me
sarvamaṅgaladāyakaḥ
saṁsārabhayadaḥ pātu
mṛtyor mṛtyur nṛkeśarī
idaṁ nṛsiṁhakavacaṁ
prahlādamukhamaṅḍitam
bhaktimān yaḥ paṭhennityam
sarvapāpaiḥ pramucyate
putravān dhanavān loke
dīrghāyur upajāyate
yaṁ yaṁ kāmayate kāmaṁ
taṁ taṁ prāpnoty asaṁśayam
sarvatra jayam āpnoti
sarvatra vijayī bhavet
bhūmy antarīkṣadivyānāṁ
grahānāṁ vinivāraṇam
vṛścikoragasambhūta
viṣāpaharaṇaṁ param
brahmarākṣasayakṣāṇāṁ
dūrotsāraṇakāraṇam
bhūrje vā tālapatre vā
kavacaṁ likhitaṁ śubham
karamūle dhṛtaṁ yena
sidhyeyuḥ karmasiddhayaḥ
devāsuramanuṣyeṣu
svaṁ svaṁ eva jayaṁ labhet
ekasandhyaṁ trisandhyaṁ
vā yaḥ paṭhen niyato naraḥ
sarvamaṅgalamāṅgalyaṁ
bhuktiṁ muktiṁ ca vindati
dvātriṁśatisahasrāṇi
paṭhechhuddhātmabhir nribhih
kavacasyāsya mantrasya
mantrasiddhiḥ prajāyate
anena mantrarājena
kṛtvā bhasmābhi maṅtraṇam
tilakaṁ bibhriyād yas tu
tasya gṛahabhayaṁ haret
trivāraṁ japamānas tu
dattaṁ vāryābhimantrya ca
prāśaye dyam naram mantraṁ
nṛsiṁhadhyānamācaret
tasya rogāḥ praṇaśyanti
ye ca syuḥ kukṣisambhavāḥ
kimatra bahunoktena
nṛsimha sadṛśo bhavet
manasā cintitam yattu
sa tacchāpnotya samśayaṁ
garjantaṁ garjayantam nijabhujapatalaṁ sphoṭayantaṁ hatantaṁ
dipyantaṁ tāpayantaṁ divi bhuvi ditijaṁ kṣepayantam kṣipantam
krandantaṁ roṣayantaṁ diśi diśi satataṁ saṁharantaṁ bharantaṁ
vīkṣantaṁ ghūrṇayantaṁ karanikaraśataiḥ divyasiṁhaṁ namāmi
iti śrībrahmāṇḍapurāṇe prahlādoktaṁ
śrīnṛsiṁhakavacaṁ sampūrṇam.