Jest to najważniejsza pieśń piechoty (formacji wojskowej, która zdobyła znaczenie od czasu I wojny światowej), а jednocześnie jest jedną z najpopularniejszych pieśni żołnierskich ХХ wieku. Jej melodię i słowa napisał oficer Legionów Polskich, dowódca 291 Pułku Piechoty, literat i kompozytor Leon Łuskino. (Niektórzy wymieniają jako autora tekstu Bolesława LubiczZahorskiego.) Początkowo zaczynała się słowami: "Nie nosim wyłogów i szary nasz strój", а powstała około roku 1918. Ро raz pierwszy opublikowano tę pieśń w Ostrowie w Wojskowym śpiewniku żołnierza polskiego (1929).

Inny znany tytuł tej pieśni to Maszeruą strzelcy, maszeruą.



Nie noszą lampasów, lecz szary ich strój,
Nie noszą ni srebra ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
Piechota ta szara piechota.

Refren
Maszerują chłopcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!

I idą, a w słońcu kołysze się stal,
dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
Piechota ta szara piechota.

Refren
Maszerują chłopcy...

Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
A śmierć im pod stopy się miota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
Piechota, ta szara piechota.

Refren
Maszerują chłopcy...

Miarowo bagnetów kołysze się łań,
A w sercu ich szczera ochota,
Ze śpiewem do boju wyrusza jak w tań,
Piechota ta szara piechota.

Refren
Maszerują chłopcy...

Jest alternatywna, mniej popularna wersja tej pieśni znana pod tytułem Maszerują strzelcy

W tej wersji w refrenie słowo chłopcy zostaje zastąpione słowem strzelcy

Refren
Maszerują strzelcy, maszerują
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!