เจ้าผีร้ายตัวนั้นมันยังดื้อ ไม่ออกไปไหน มันเป็นผีที่พอมีวิชาอยู่บ้างจึงทนน้ำมนต์ของพระหนุ่มได้ และยังเคยได้กินได้ใช้แม่ทรงอย่างสบายคงไม่ง่ายนักที่มันจะไป พระหนุ่มน้ำหมดบาตรแล้ว จึงพูดกับมันว่า “ถ้ายังไม่ออกจะเผาให้ไหม้เดี๋ยวนี้แหละ” นายดีเส่งได้ยินจึงตะโกนว่า “ญาคูครับหากเผาแม่ทรงก็ตายสิครับ” “โยมจับไว้เงียบๆ ไม่ต้องพูดอะไร” พระหนุ่มตอบ “จะอออกไหม มาเข้าเขาแบบนี้เขาทรมาณนะ ไปอยู่ในที่ ที่ควรจะอยู่สิ” เมื่อพระหนุ่มพูดจบมันตอบว่า “ข้าก็อยู่ของข้าดีๆ ในที่ ที่ข้าอยู่แล้วอยู่มาตั้งนาน เอ็งนั่นแหละเป็นใครมาจากไหน มาไล่ข้าแบบนี้ ข้าอยู่มาก่อนนะ” พระหนุ่มไม่ฟังมัน “ไม่ออกใช่ไหม” พระหนุ่มเดินไปหักกิ่งไม้มาหนึ่งกิ่งริดใบออกหมด แล้วกลับมาตั้งตรงหน้าแม่ทรง นำไม้นั้นไปจี้ที่หน้าผากระหว่างกลางคิ้วทั้งสองของแม่ทรง แล้วพระหนุม่ก็เพ่งไปที่ปลายไม้นั้น ด้วยเตโชกสิน คนที่อยู่ใกล้ๆนั้นเห็นแสงแว๊บขึ้นมาที่ปลายไม้แวบหนึ่งแล้วหายไป ตอนนี้เองแม่ทรงนั้นดิ้นทุรนทุรายไม้นั้นหลุดออกจากหว่างคิ้ว พละกำลังของหญิงวัยค่อนคราวแม่ของแม่ทรงนั้นไม่รู้มีมาจากไหน ผู้ชายสามคนที่จับอยู่นั้นเองแทบกระเด็นออกไป ....

#สารธรรมนำใจ #ธุดงค์ท่องไพร #กกนิฐ

เรื่องเล่า นิยาย เรื่องสั้นต่างๆ แฝงข้อคิดบ้างบางส่วนที่แต่งขึ้นจาก ก.กนิฐ ขอให้ทุกท่านเพลิดเพลิน และ สำราญ ในการรับฟังค่ะ ก.กนิฐ ขอขอบคุณทุกคำติชม และทุกคนที่ติดตาม มา ณ ที่นี้ค่ะ หากผิดพลาดไปต้องขออภัยด้วยค่ะ